dinsdag 6 oktober 2009

Theo Vesseur

Theo Vesseur: leraar Nederlands:

Elke ochtend als leerlingen het schoolgebouw binnenkomen, dan zijn er interesses, contacten en gesprekken. En wie zwijgt, die zwijgt omdat-ie dat wil. Dit ochtendlijk gebeuren heeft mij in elke school altijd bevestigd in mijn geloof in de leerling. Nimmer viel een pauze van verveling. Interesses te over. Laten we die interesses binnen ons gebouw afsterven, verbannen we die? Hoogmoed en kortzichtigheid zijn slechte eigenschappen voor iemand wiens dagelijkse bezigheid is om te helpen bij ingroei in gemeenschappelijk cultuurbezit.

Veel leerlingen leiden minstens twee levens, een binnen en een buiten de school. Binnen: aangepast en vervreemd. Buiten: spontaan en waar. Wensen we schizofrenie te bevorderen?

Onderwijs in taal is mijns inziens nog steeds een eenzijdig telefoongesprek binnen de macht van het feit dat de aangesprokene dient te luisteren.
Terugpraten kan niet en is geen usance. Zo kieperen we containers cultuur uit.

Maar een echt boek bijvoorbeeld verdient een lezer die partij kan zijn. Scholen we de leerling tot partij? Historische letterkunde kan soms best boeiend en zinvol zijn voor niet-vaklieden. Soms. Maar in onderwijs zijn leerlingen belangrijker dan een docent die toevallig historische letterkunde als hobby of broodwinning heeft.

Het begrip 'kunstenaar' ken ik niet. Mijns inziens is dit begrip een schepping van kwade gewetens. Geisoleerd wordt creativiteit op een voetstuk gezet en tegelijk uitgestoten. Wij zijn 'vrij' en onze creatieve impotentie is gelegaliseerd. Een samenleving die creativiteit isoleert, is mentaal ziek. Normaal is dat de ene mens zich wat meer bezighoudt met het wezen van het bestaan dan de ander. Mens en 'kunstenaar'. Nee die vrijheid bestaat niet. Niet echt tenminste. Wij willen ons nimmer stellen onder dictatuur van een kleine groep, ook niet van zogenaamde 'kunstenaars', auteurs en hun uitgevers. De leerling wordt nog steeds teveel behandeld als een invalide die in een rolstoel naar de Olympische Spelen wordt gebracht....Zo wordt je met cultuurbezit geconfronteerd:jij kan jammer genoeg niets, en zij kunnen onbereikbaar veel. Eerbiedig kijken en luisteren. Kom nou.

Nog enkele wezenlijke ervaringen:
Als ze je buitenspel willen zetten, dan huldigen ze je als ludiek en prijzen je als een soort kunstenaar de realiteit uit.

Theo Vesseur



******

Best fijn

op straat
de eerste herfstdag
vol-zon alsof 't hoogtij-zomer is.
'te deum laudamus'
u god loven wij,
zag/hoorde dat gisteren op tv -
maar nou even iets anders:
wie is die zij, hij, dat wezen god precies?
ach, er is meer dan je denkt
en 't geluk van vandaag
kan onmogelijk op
en Haarlem is best een lieve stad
en bovendien
misschien win ik morgen de honderdduizend wel
of nestelt straks een merel bij m'n oor -
vandaag is niks onmogelijk

en als ik straks de auto pak
dan rem ik voor insecten.

Theo Vesseur

******

"En wat is een boek waar niets meer op te zeggen valt? 
Het is dood of volmaakt, in beide gevallen oninteressant"

Theo Vesseur



Er zijn van Theo 24 werken uitgegeven(voor zover bekend is), waarvan er enkelen zijn vertaald in vier talen. In 114 bibliotheken, wereldwijd, staat werk van hem.

Een paar die de meest genoemd worden:

Kleine literatuurgeschiedenis in verzen, 1953
Onderweg, 1965
Een boek zonder liefde, 1956
Kiezen of delen; creativiteit in opvoeding en onderwijs, 1960


 Men schreef 1989....

Rouwkaart Theo 1921-1991

3 opmerkingen:

  1. Lieve Delihella,
    Wat heb je dit GEWELDIG gedaan!!!! Wat ben je toch ontzettend leuk.
    Veel liefs,
    Anja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer dat ik niemand kan vinden uit het jaar 1954 Ook ik had Theo

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dag Bram Wijler, dit is Ton Fiekert. Weet je nog wie ik ben? Indertijd trokken we gedrieën vaak op. Jij, Tom van Veen en ik, weet je nog? Ik herinner mij nog dat je naar Israël wilde, maar ik weet niet of dat nog doorgegaan is. Jemig, hoe is het met je? Ik zou het leuk vinden iets van je te horen.
      Groetjes, Ton Fiekert.

      Verwijderen