zaterdag 9 januari 2010

Riek Obbink

Een fantastische foto, genomen op één van de Engelandreizen. She got the spirit!


Achter haar bureau met enorme stapels correctiewerk.
Als opvolgster van docent Engels Marijke Weeda kwam Riek Obbink in 1964 de gelederen versterken. Een kleine vrouw uit het verre oosten. Want Doetinchem lag voor ons, Amsterdammers, achter het krantenpapier verpakt. Een vrouw, zonder opmaak en opsmuk voor een klas pubers die altijd in waren voor een partijtje loltrappen. Ze heeft het niet makkelijk gehad met ons, zeker in het begin niet. Toch vond ze een ingang; liedjes van de heersende engelstalige popgroepen in de les en de tekst ontrafelen. Want waar gingen die liedjes eigenlijk over?

Zo werd "Nowhere man" van de Beatles ontrafeld en "Georgie Girl" van de Seekers. Het was dan ook Des Rieks dat we ons met de diepgang van de tekst bezig gingen houden. Het gewroet naar levensvragen op die manier ontaardde in filosofie-avonden bij haar thuis. Ik herinner me de kaars.. Als die aanging dan werd er over een stelling gefilosofeerd en als cooling-down het 5e pianoconcert van Beethoven, waar we in stilte naar luisterden. De kaars werd uitgeblazen en we gingen naar huis.
Ook herinner ik me de keren dat we onder haar toeziend oog naar Londen zijn geweest.  Drie keer maar liefst, waarvan één keer in de winter. Die keer dat we op de boot oud&nieuw gevierd hebben omdat we te laat waren voor het vertrek. Wij waren blijer dan onze families, die de jaarwisseling zonder hun reislustige kroost moesten vieren.
Elders in het logboek vind je het item London, met de verhalen en foto's.
Riek, op z'n Mokums gezegd: een klein wijffie mét ballen! Want ze durfde....
She Got Guts!!!

Met dank aan Age en Gerard voor de foto's