Ruud Schram

1 jun, 16:58 - 13 x bekeken

Ruud Schram; Natuurkunde, scheikunde en kosmografie. Nadat hij de IVOschool achter zich had gelaten is hij de filmwereld ingegaan.

Toen de Schrammetjes nog klein waren schopten ze per ongeluk een voetbal in de tuin van een paar onaardige buren. Het gevolg was een geknakt bloemetje, maar verder was er niks aan de hand. Behalve dat ze de bal niet terugkregen. Pappa Ruud ging zich ermee bemoeien en vroeg vriendelijk om de bal. Deze mensen te Amstelveen verklaarden evenwel dat wat in hun tuin terechtkwam hun eigendom was geworden. Ruud trok een herfstblaadje van de boom , liet het vallen en vroeg:'Is dit nu uw eigendom?' Het antwoord was 'ja'. Ruuds reactie was kort en krachtig: 'vanaf nu vindt u iedere week minstens twee volle vuilniszakken in uw tuin. Die zijn daarna uw eigendom'.

Dit typeert zo helder de anarchist, levensgenieter en strijder tegen iedere vorm van bureaucratie: Ruud Schram, oprichter van facilitair bedrijf Singelfilm, die ons op 25 september ontvallen is. Een man met een hart van goud, die tegen geen enkele vorm van onrecht kon en de wereld zo graag wilde zien verbeteren.
Bij de jongens van Schram kon je licht of een camera huren en als je daarvoor budget had mocht je ervoor betalen. Had je geen geld, dan kreeg je de spullen gewoon mee. De liefde voor de mooie film ging altijd boven het commerciële belang.
Ruud onderhield bij Singelfilm met zijn droge humor onnavolgbaar de sociale contacten en wist zelfs via een zelf verzonnen algebra van iedere klant wat die in de koffie wilde. Hij wilde zo graag dat mensen zich thuis voelden als ze langs kwamen om iets te bespreken.
Ruud was een creatieve filosoof, maar bovenal een ziener en mensenkenner. Hij wist onmiddelijk mensen in te schatten, die voor het eerst kwamen om een lichtpakketje te huren. Als hij bij iemand niet de juiste mentaliteit voelde, schroomde hij niet om te zeggen:'het is beter dat je hier niet meer terugkomt'.
Aan de andere kant was-ie in staat om geheel vanuit z'n intuïtie te vergeten om een rekening te schrijven. Dat heb ik zelf mogen meemaken. Zo was Ruud Schram. Hij hield ervan om ongevraagd cadeautjes uit te delen.
Zijn liefde en bewondering voor het serieuzere filmwerk was buitengewoon groot. Hij heeft zich na een baanbrekende carrière in het onderwijs in een positie gemanoeuvreerd, waarin hij precies kon doen wat ie wilde: werken aan een betere mensheid door te beginnen met zelf te geven.
We zijn hem kwijt.

Ruud Monster
De Filmkrant, november 2005 (met dank aan Marianne )